Szeged

Miasto położone nad Cisą, centrum południowo-wschodnich Węgier, gdzie rokrocznie przyjeżdżają tysiące gości. Są tacy, którzy przybywają tu z powodu programów kulturalnych, inni centra miasta ozdobionymi oleandrami, ale są też i tacy, dla których motywem jest spacer brzegiem Cisy, czy też nawet dobra zupa rybna. Nie trudno jest znaleźć powód, aby przyjechać tutaj, a jeśli już tu ktoś jest trudno mu opuścić to miejsce.

Segedyn powstał na prawym brzegu Cisy, na tych wyspach, które wystawały znad powstałego zlewiska Cisy oraz Maros. Obszary pomiędzy wyspami zostały stopniowo uwolnione od wody i bagien przez mieszkańców i w ten sposób obszar miasta z biegiem czasu stał się jednolity. Trzy wyspy- Alszeged, Felszeged oraz Vár a Palánkkal- tworzą dzisiejsze centrum Segedynu, tzw. Alsóváros, Felsőváros oraz Belváros.

Miejscowość tą wymieniał już w swoich pismach Ptolemeusz, wtedy jeszcze pod nazwą Partiscum. Rzymianie stworzyli tu strażnice, zapewniając miejsce przeprawy przez Cisę na drodze prowadzącej z Pannoni do Dacji. Przez długie stulecia zapewniała rozwój miastu, to, że najbardziej odpowiednim miejscem do rozdzielenia soli spławianej na rzece Maros z Siedmiogrodu był Segedyn. To zapewniało mu znaczenie strategiczne, i przez stulecia czerpał korzyści z uwagi mu poświęcanej przez władców oraz z wyjątkowego położenia.

W czasie najazdów tatarskich (XIII w.) mieszkańcy miejscowości szukali schronienia w na okolicznych bagnach, a po tym jak ustało niebezpieczeństwo powrócili i odbudowali zniszczone miasto. Bela IV nadał Seledynowi przywileje odnoszące się także do Budy i do Székesfehérvár, wtedy też został zbudowany zamek z kamienia. Znaczenie strategiczne wzrosło wraz ze zbliżaniem się Turków, a Zygmunt Luksemburski otoczył miasto murem.

Niemniej nie potrafił się przeciwstawić Tureckim wojskom, te przeszły przez miasto pustosząc je, a ludność rozproszyła się. Bogata, dobrze wykształcona warstwa przeprowadziła się do innych miast, między innymi do Debreczyma, Koszyc, i ich miejsca przejęli Turcy oraz południowi Słowianie. Segedyn, w odróżnieniu od innych miast, płacił podatek w postaci haraczu bezpośrednio sułtanowi.

Na początku XVIII wieku w wyniku długich sądów o tereny, duża część puszty trafiła do Segedynu, i w ten sposób rozrosły się jego granice.

W życiu miasta tragiczne znaczenie miała noc 12 marca 1879 roku, kiedy Cisa wylała przerywając tamę, i zalała miasto potężną ilością wody, burząc większość domów: z 5723 budynków w całości pozostało 265, a 70 tysięcy osób ewakuowano do innych miejscowości, pozostawiając razem 10 tysięcy w Segedynie.

Następnie miasto całkowicie odbudowano, w czym pomogły duże miasta Europy (Wiedeń, Berlin, Bruksela, Londyn, Paryż, Rzym), i nazwy tych z wdzięczności zachowała Nagy körút.

Plac katedralny

Tysiącletnia historia Segedynu, sławne osoby i prominentne osobistości nauki związane są z placem. Tutaj między innymi znajdują się wczesnorzymskie podstawy gotyckiej wieży Dömötör, kościół wotywny oraz Narodowa Galeria Pamięci z setką pomników, oraz kompleks budynków uniwersytecko-kościelnych.

Tutaj pracował, oraz otrzymał nagrodę Nobla za dorobek naukowy Albert Szent-Györgyi, tutaj funkcjonuje największa filia Węgierskiej Akademii Naukowej, ale plac służy miejscem także Uniwersytetowi Segedyńskiemu, na który uczęszcza ponad 20 tysięcy słuchaczy.

Katedra

Na placu katedralnym znajduje się prawdopodobnie najbardziej znany symbol Segedynu, który może się poszczycić największymi na Węgrzech organami oraz największym dzwonem.

Obecnie istnieje nawet możliwość, aby goście wspięli się do klosza wieży i oglądnęli miasto.

Ratusz

Drugim znanym symbolem miasta jest Ratusz, który przyciąga wzrok kolorowym dachem oraz wysmukłą wieżą. Jego wieżę Mihály Babits, jeden z wielkich literatury węgierskiej porównywał do pełnej gracji tancerki.