Visegrád

Ze swoimi wspaniałym zamkiem i pałacem przez długi czas to miasto było siedzibą królów Węgier, do czasu, kiedy nie została ona przeniesiona do Budy. Wiele wielkich królów mieszkało tu, było to miejscem ważnych wydarzeń, i wiążą się z nim słynne legendy. Z zamu możemy podziwiać tą panoramę, którą kiedyś widzieli królowie, łączące się z sobą góry Pilis i Börzsöny, oraz wijący się pod zamkiem Dunaj.

Wczasach rzymskich stał tu gród, na wzgórzu Sibrik, ale archeolodzy natknęli się także na pozostałości rzymskiej willi i obozu żołnierzy.

Władca Géza zorientował się, że ku obronie siedziby królewskiej, Ostrzychomia, należy wzmocnić południowe bramy, i wtedy właśnie miejscowość stała się siedzibą żupana. Z czasem stał się także siedzibą władców, a następnie zajęli go Turcy. W następstwie 150-letniego zaboru tureckiego, w 1686 roku we wsi osiedlono ludność niemiecką.

Twierdza (Fellegvár)

Jest no najpiękniejszy średniowieczny zamek naszej, ojczyzny, zachowany w najlepszym stanie. W Wyszechradzie, po najeździe tatarskim, w XIII wieku król Bela IV i jego żona, Maria Lascaris, za przywiezioną z Bizancjum biżuterię, rozpoczęli budowę zamku, którego celem było to, aby w razie ataku wroga, zapewnił bezpieczne miejsce ich córce Margit, oraz mieszkańcom okolicy.

Margit żyła w klasztorze dominikanek, na wyspie Nyulak, na dzisiejszej wyspie Małgorzaty. Z powodu uczynionych cudów za życia, a następnie cudownych uzdrowień związanych z jej grobem, później to ona została największą węgierską świętą.

Sam zamek miał kształt trójkątny, posiadał dwie wieże. Jedną z nich była wieża z bramą, spoglądające w stronę Budy, a druga to tzw. Stara wieża, która była przygotowana na przyjęcie ataków ze strony północnej. A starej wieży znajdowała się kaplica, która została poświęcona świętej Elżbiecie z rodu Arpadów.

Karol Robert w XIV wieku posiadł zamek, i tutaj przeniósł centrum władzy, z miasta będącego dziś na obszarze Rumunii, z Temeszwaru. W tym czasie przewieziono świętą koronę z Fehérvár, która była tu strzeżona przez blisko dwa wieki. Co ciekawe mury te strzegły także przez ponad czterdzieści lat polską koronę, oraz insygnia koronacyjne.

W 1526 roku zamek dotknęło wiele oblężeń tureckich, i przez wiele lat znajdował się w tureckich rękach. W tych czasach duża jego część została uszkodzona, niemniej dużo większe straty przeżył, kiedy cesarz austryjacki Leopold I wysadził go w powietrze.

Dolny zamek, wieża Salomona

Dolny zamek, z górnym zamkiem łączą podwójne ściany zamykające dolinę, stały tu dwie wieże strażnicze oraz jedna wieża z bramą. W Wyszechradzie trzymano w niewoli buntownika Salomona, z rozkazu świętego Władysława, stąd też pochodzi nazwa wzmocnionego budynku wybudowanego w XIII wieku, wieża Salomona. Chociaż prawdą jest, że wieża otrzymała nazwę od króla Salomona, ale trzymano go w niewoli nie ty, a w zamku żupana na wzgórzu Sibrik.

Wieża Salomona to budynek o sześciu piętrach, w kształcie szeciokątna, który był połączony mocną ścianą z dolną basztą. Dolną część używano wy tym samym czasie jako część gospodarczą i przeznaczoną dla żołnierzy, a piętro służyło na cele zakwaterowania.

Zamek królewski

Powodem budowy było to, że twierdza i dolny zamek okazały się za małe, dlatego też król rozpoczął budowę obszernego zamku z stylu włoskim. Budynek w stylu renesansowym i późnogotyckim, był oficjalną siedzibą władców, do czasu, aż król Zygmunt nie przeniósł jej do Budy.

Budynek został odnowiony dopiero w czasach króla Macieja, który przerobił go na zamek letni. On nie pojawiał się w twierdzy, a raczej mieszkał w tej pięknej okolicy, organizował uczty i polowania. Według jednej z pozostałych historii, pałac w tych czasach był tak wspaniały, że poseł cesarza tureckiego, kiedy zobaczył go, nie znalazł słów, i tylko powtarzał, że cesarz pozdrawia.

Castrum, twierdza rzymska na wzgórzu Sibrik

Ten zbudowany na kształcie trójkąta, rzymski obóz żołnierzy, został zbudowany w czasie panowanie cesarza Konstantyna I. W tych czasach był on ważną twierdzą obronną, jego wieża z bramą skierowana była w stronę Dunaju, broniąc starą drogę przed atakiem barbarzyńców. W IV wieku straże rzymskie opuściły to miejsce, które zasiedliły niemieckie plemiona, których wydrążone w ziemi dziury mieszkalne, mogą być używane do dzisiejszego dnia.